ထပ္တူ

မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ခံစားခ်က္ကို ထုတ္မျပနဲ႔... အခ်စ္ေတြကို ေအးစက္စက္အျပဳအမူေတြနဲ႔ လွစ္ဟမျပနဲ႔.... တခ်က္ေလး ေစာင့္ႀကိဳေနတုန္းမွာ... ရင္ထဲက အခ်စ္အမုန္းအားလံုး ဖြင့္ဟျပထား... ပြင့္လင္းတဲ႔ အၿပံဳးေတြနဲ႔ လက္ေတြဆန္႔တန္းထားပါ.... ငါ မင္းရင္ခြင္ဆီ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ အေရာက္လာခဲ့တာပဲ... ဘယ္ေနရာ ဘယ္ဆီေရာက္ေရာက္ မင္းထားသြားခဲ့ရင္ေတာင္ ေနာက္ထပ္ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္အေျခေနျဖစ္ျဖစ္ ငါ မင္းသာ ရင္ဖြင့္ထားမယ္ဆို အေရာက္လာခဲ့မယ္...... ငါယံုထားတယ္.... မင္းလည္း ထပ္တူပဲဆိုတာကိုေပါ့....

The Eyes' Words

မ်က္၀န္းထဲက ၿပိဳမလိုအရိပ္ေတြကို ေတြ႕ခ်င္ေပမယ့္ အဲဒါ မ်က္ရည္ေတာ့မဟုတ္ပါေစနဲ႔.... ရင္ထဲက ၿပိဳက်လာတဲ့ စကားေတြၾကားခ်င္ေပမယ့္ အဲဒါ အမုန္းစကားေတြမဟုတ္ပါေစနဲ႔.... အဲသေလာက္ထိ ေတာင္းဆိုစရာမလိုေပမယ့္ တေန႔တခ်ိန္ ခြဲခြာရရင္ေတာင္ ဘယ္သူအရင္ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္က်န္ခဲ့တဲ့သူကိုေတာ့ မ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္ ထားမသြားခ်င္ဘူး.... ဒါ ထာ၀ရအတြက္ .....

ရူးတယ္

ျမစ္ဆိုေပမယ့္ ေရ ခမ္းခ်င္ ခမ္းႏိုင္ပါတယ္.... အိုင္ဆိုေပမယ့္ စိမ့္ေရေတြနဲ႔ အၿမဲေအးခ်မ္းႏိုင္ပါတယ္... စိမ့္ေရေတြလို အၿမဲတမ္း စိုစြတ္ေနေစမယ့္ အခ်စ္သန္႔သန္႔ေလးကိုပဲ လိုခ်င္ခဲ့ပါတယ္... တကယ္လည္း ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တယ္.... အခုထက္ထိ ကိုယ့္ဘ၀ေလး ျဖဴစင္ေနတုန္းပဲ... စိမ့္ေရေတြလို အခ်စ္သန္႔သန္႔ေလးေတြ ေအးခ်မ္းစြာ ကိုယ့္ကိုျပဳစုေပးေနဆဲ.... ဘယ္ထိမ်ား ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ခမ္းေျခာက္သြားလိမ့္မယ္မထင္ဘူး.... တခ်ိဳ႕ေျပာႏိုင္ပါတယ္... ရူးတယ္လို႔... ရူးႏုိင္လို႔ ရူးတာလို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္... ထင္ရွဴးပင္ေတြ ေခ်ာကလက္ေတြ မရွိတဲ့ ခရစၥမတ္ညေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္းပိုင္ဆိုင္ထားဖို႔၀န္မေလးဘူး... ေမြးေန႔ကိတ္ေတြ ရတနာေတြ မရွိတဲ့ ေမြးေန႔ပြဲေပါင္းမ်ားစြာလည္း ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ ၀န္မေလးဘူး... ဘာေၾကာင့္လဲ... ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ခ်စ္စိမ့္ေရကိုပဲ ကိုယ္ေက်နပ္ျပည့္စံုေနလို႔ဆိုရင္ ရယ္လိုက္ၾကပါ... အားမနာပါနဲ႔...

တခါက ႏို၀င္ဘာ....

သူ တခါက ကၽြန္မနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူ စာတစ္ပုဒ္ေရးမယ္လို႔ ေျပာဖူးတယ္.... အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မက မဆိုင္းမတြ သူ႔ကိုျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းရွိခဲ့တယ္.. အဲဒါက.... ' ဒါဆို ေမာင့္အတြက္ ကၽြန္မက စာတစ္ပုဒ္ေလာက္ပဲလား" လို႔..... သူကလည္း မဆိုင္းမတြျပန္ေျဖခဲ့တယ္...... "အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး မီးေလးမႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ ေမာင္မေရးဘူး..." ကၽြန္မ သူ႔အေျဖကို ေက်နပ္သြားခဲ့တယ္.... ေနာက္ထပ္ ကၽြန္မ ထပ္ေျပာျဖစ္ခဲ့တာက "ေမာင္ေရးတဲ့ မီးေလးအတြက္ စာကိုေတာ့ မီးေလးတေယာက္တည္းပဲ ခံစားခ်င္တယ္... ဒီလိုလုပ္မယ္ေလ... ေမာင္လည္း မီးေလးအတြက္ စာတစ္ပုဒ္ေရးခဲ့ မီးေလးလည္း ေမာင့္အတြက္ စာတစ္ပုဒ္ေရးထားမယ္... ဒီည ဖုန္းခ်အၿပီးမွာ စၿပီး အတူတူ ေရးၾကမယ္....... ေမာင္နဲ႔မီးေလး ဘယ္ေလာက္ တူသလဲဆိုတာ အတူဆံုရင္ စာကို အျပန္အလွန္ဖတ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ၾကတာေပါ့" လို႔ေလ... ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ စာတစ္ပုဒ္စီကို အခ်ိန္တခ်ိန္တည္းမွာ တေနရာစီကေန တၿပိဳင္တည္း ေရးခဲ့ၾကတယ္.... ေနာက္တႀကိမ္ ကၽြန္မဆီ သူလာေတာ့ တေယာက္က တေယာက္ေရးတဲ့စာကို အျပန္အလွန္ဖတ္ျဖစ္ၾကတယ္.... ဘယ္ေလာက္တိုက္ဆိုင္လိုက္သလဲဆိုရင္... ကၽြန္မေကာ သူေကာ ၂ မ်က္ႏွာထက္မပိုဘူး.... သူေကာ ကၽြန္မေကာ တေယာက္အေပၚတေယာက္ ခံစားခ်က္ေတြက အမ်ားစု တုိက္ဆိုင္ေနတယ္.... ကဲ... ဘယ္ေလာက္မ်ား ဖူးစာဆိုတာ ယံုၾကည္ဖြယ္ေကာင္းလုိက္သလဲဆို.... အထူးျခားဆံုးက သူေကာ ကၽြန္မေကာ စိတ္ခံစားခ်က္ကို အလြန္အကၽြံပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သြန္ခ်ျပတတ္တာ.... နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းနဲ႔ အေလးအနက္ထားတတ္တာေတြက ထပ္တူက်ေနတာေလ..... အရမ္း၀မ္းသာခဲ့ရတယ္... ဒီလို ႏို၀င္ဘာရဲ႕ တခုေသာ ေန႔ရက္ေလးမွာေပါ့့... သူနဲ႔ ကၽြန္မ ကိုယ္ႀကိဳက္ရာ သီခ်င္းေတြစုထားတဲ့ ဓာတ္ျပား တေယာက္တခ်ပ္ လဲခဲ့ၾကတယ္.... အဲဒီထဲမွာ သူက ကၽြန္မေပးတဲ့သီခ်င္းေတြထဲက ဖီအိုနားဖန္ ရဲ႕ မင္းကိုဂုဏ္ယူတဲ့သူ နဲ႔ မာရီးယားကာေရး ရဲ႕ သူရဲေကာင္းဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ႀကိဳက္သလို.... ကၽြန္မကလည္း သူေပးတဲ့ သီခ်င္းေတြထဲက ဂၽြန္လင္ႏြန္ရဲ႕ စိတ္ကူး နဲ႔ ေသနတ္နဲ႔ႏွင္းဆီ အဖြဲ႕ရဲ႕ ႏုိ၀င္ဘာမိုးကို ႀကိဳက္ခ့ဲတယ္ (Thiha Maung Maung အတြက္ ၂၀၀၈ ႏို၀င္ဘာေန႔ရက္မ်ား အမွတ္တရ)

Happy Birthday (10-10-12)