Saturday, November 12, 2011
Saturday, October 29, 2011
ႏို၀င္ဘာမိုး
 | |
| ေမာင္ဖန္တီးေပးတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ခ်စ္လက္ေဆာင္... |
အဲဒီႏိုဝင္ဘာမွာ သူနဲ႔ကိုယ္ ဆံုမွတ္တစ္ခုရဲ႕ အမွတ္တရလမ္းကေလးမွာ လက္တစ္ဖက္စီဆုပ္ကိုင္ရင္း အၿပံဳးကိုယ္စီနဲ႔ ဘဝေတြကို ဖလွယ္ဖို႔ ဒူးတုိက္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္.... ႏိုဝင္ဘာမွာေပါ့... အဲဒီႏိုဝင္ဘာ... အခုလည္း ႏိုဝင္ဘာပါပဲ... ႏိုဝင္ဘာဟာ အေျပာင္းအလဲမရွိ ေရာက္ရွိလာေတာ့မယ္.... တခုပဲ.... သဘာဝတရားက အခု ႏိုဝင္ဘာကို ဗြက္ေတြႏြံေတြ ထူထဲသိပ္သည္းစြာ လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးထားတယ္... ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ကိုယ္ သစၥာထူတဲ့ ေမတၱာႏြံထဲမွာ အခ်စ္သန္႔သန္႔ ၁၅၀၀က သိပ္သည္းဆအမ်ားဆံုးနဲ႔ ထပ္တူညီေနဆဲ... ဒါေၾကာင့္ ႏိုဝင္ဘာဟာ ကိုယ္နဲ႔သူ႔အတြက္ အေျပာင္းအလဲမရွိသလို.... အရာအားလံုးအတြက္လည္း ထပ္တူညီႀတိဂံတစ္ခုအျဖစ္ ဆက္တည္ေဆာက္ၾကမယ္လို႔... သႏၷိဌာန္ျပဳထားမယ္ဆို.... အားလံုးရဲ႕ႏိုဝင္ဘာဟာ သစၥာတရားေတြေၾကာင့္ လွပသာယာလာလိမ့္မယ္လို႔ စိတ္ကူးေတြလတ္ဆတ္ေနဆဲ.... ဟုတ္တယ္.... အရာအားလံုးဟာ ေမွ်ာ္လင့္ေနစရာ ဆုေတာင္းေနစရာမလိုေလာက္ေအာင္ တူညီတဲ့ ဟန္ခ်က္ညီမႈေတြ ဟာမိုနီျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ အားလံုးဟာ ကမၻာေပၚမွာ တေသြးတည္းတသားတည္း လွပလတ္ဆတ္ေနမွာ အေသအခ်ာ....
သူ..... ကိုယ့္အတြက္ ႏိုဝင္ဘာမွာရြာမယ့္မိုးစိုစိုလို ေမတၱာအျပည့္ခင္းထားတဲ့ တစ္ဖက္ပိတ္လမ္းကေလးထဲမွာ သစၥာတရားကို ရင္မွာတပ္ရင္းနဲ႔ အမွန္တရားကို ဖက္တြယ္ရင္း အမုန္းကို ဟိုးေဝးေဝးမွာ ပိတ္ထားလိုက္တယ္... အမုန္းမရွိတာမဟုတ္ဘူး.... သူနဲ႔ကိုယ့္အတြက္ အမုန္းမဲ႔ဇုန္ထဲမွာ ေတြ႕ၾကရတဲ့ ေဟာဒီႏိုဝင္ဘာ....
“ခ်စ္သူသက္တမ္း ေလးႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ”
Wednesday, October 12, 2011
Tuesday, October 11, 2011
၁၀-၁၀-၁၁
 |
| ၁၀-၁၀-၁၁ ကၽြန္မေမြးေန႔အတြက္ ေမာင့္ရဲ႕လက္ေဆာင္ ပန္းခ်ီကားေလး |
ဒီေန႔ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ေမြးေန႔ ၁၀ရက္ ၁၀လ ၂၀၁၁ ပါ။ ၁၀ရက္ ၁၀လ ၁၉၈၁ မနက္ ၁၀နာရီခြဲမွာ ေမေမက ကၽြန္မကို လူ႔ျပည္ထဲေခၚေဆာင္ခဲ့တာမို႔ အခုဆို အသက္သံုးဆယ္မ်ားေတာင္ လူ႔ေလာကထဲ က်င္လည္ခဲ့ရပါၿပီ။ အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မဟာ ေမေမနဲ႔ေ၀းတဲ့ တစ္ေနရာမွာ ခ်စ္သူ ေမာင္နဲ႔ အတူ လက္တြဲကာ ဘ၀ခရီးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး လွမ္းေနမိတာမို႔ ေမြးေန႔ေလးမွာေတာ့ ေမာင့္ရဲ႕ ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္နဲ႔အတူ ကၽြန္မကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာ ျမတ္ဗုဒၶကို ရည္မွန္းကာ သစ္သီးဆြမ္း ပန္း ေရခ်မ္း ကပ္ရင္း အနာဂတ္အတြက္ ဆုမြန္ေကာင္းေတြ ေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ အမွတ္တရေလး အျဖစ္ ေမာင့္ဆီက ရခဲ့တဲ့လက္ေဆာင္ေလးနဲ႔ အတူ ေနာင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ အျပာေရာင္ ၿငိမ္သက္ၿငိမ္းခ်မ္းလွပတဲ့ အဆံုးမဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို ႔ခ်စ္ခရီးလမ္း ကို အတူယွဥ္လက္တြဲ ကာ ျဖတ္သန္းေနျဖစ္အံုးမွာ အေသအခ်ာ....
Saturday, August 27, 2011
အခ်စ္ နဲ႔ သူရယ္ ကိုယ္ရယ္..
္
ကိုယ္ရင္ခုန္တတ္စအရြယ္ကေတာ့ ကဗ်ာေတြစာေတြေရးရင္း စိတ္ကူးယဥ္မိတဲ့အခ်စ္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးတာေပါ့။ ဒါကို ကိုယ့္လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲ ဆြဲသြင္းခံစားဖို႔ရာမွာေတာ့ သိပ္ကို စြန္႔စားရမယ့္ အျဖစ္လို႔ ေတြးေၾကာက္ေနခဲ့မိ တာေလ။ အခ်စ္ဆိုတာ အျပန္အလွန္ထပ္တူညီစြာ ခံစားရမွသာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရသူအတြက္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ အားတက္ဖြယ္ျဖစ္မယ္လို႔လည္း ကိုယ္က မွတ္ခ်က္ျပဳထားတာကိုး။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္တစစ ႀကီးျပင္းရင္း ဘ၀လမ္းေပၚ လွမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ျဖဴစင္တဲ့ဘ၀ကို ဂုဏ္သိကၡာ ရွိရွိ ျဖတ္သန္းမိတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ ေငြရတု သက္တမ္းကို ေက်ာ္လြန္တဲ့ေန႕တစ္ေန႔မွာ သူ ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ လက္တြဲေဖာ္ကို အမွတ္မထင္ဘဲ ဆံုစည္းခဲ့ရတဲ့အခါ… ကိုယ္ဟာ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာအေပၚ အခုလို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုမိေတာ့တယ္။
ဘယ္အခ်စ္ျဖစ္ျဖစ္ “အခ်စ္ဆိုတာ သိမ္ေမြ႕ ႏူးညံ့တဲ့ အရာတစ္ခု” အျဖစ္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သတ္မွတ္မိ လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္ဟာ သက္တမ္းသံုးႏွစ္ရ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ေနခဲ့ၿပီဆိုတာ ၾကည္ႏူးစြာ ခံစားမိၿပီးသား ျဖစ္ေနၿပီေလ။
ဒီလိုကာလေလးကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ အတိတ္ဆိုတာ အၿမဲတမ္းစိမ္းလန္းလ်က္ပါပဲ။ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္တရမ်ားစြာကိုလည္း ရင္ထဲ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ေႏြးေထြးခိုင္ၿမဲတဲ့ မွတ္တမ္းအျဖစ္ ကိုယ္အၿမဲအမွတ္ရေနတာပါ။
အတိတ္ဆိုးဆိုးေတြကင္းခဲ့တဲ့ သူနဲ႔ကၽြန္မရဲ့ခ်စ္ျခင္းမွာ တိုက္ဆိုင္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြ အျပန္အလွန္ႏွစ္ သိမ့္ေႏြးေထြးမႈေတြကပဲ ေနရာယူေနတာ ပစၥဳပၸန္ကာလထိတိုင္ပါပဲ။ ကိုယ့္အခ်စ္ဟာ သူ႔အ တြက္ ထာ၀ရ လိုအပ္ေနသလို သူ႔အခ်စ္ဟာလည္း ကိုယ့္အတြက္ ထာ၀ရလိုအပ္ေနတာ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ထပ္တူက်မႈထဲက အေရးႀကီးဆံုးတစ္ခုလို႔ ကိုယ္ခံစားမိတယ္ေလ။
အၿမဲတမ္း ဖန္တီးမႈအသစ္အသစ္ေတြအတြက္ ဦးေႏွာက္စားေနရတဲ့သူ႔အနားမွာ တြတ္တီးတြတ္တာနဲ႔ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္ကို သူ ဘယ္တုန္းကမွ ၿငိဳျငင္ဟန္မျပခဲ့ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ သူဖန္တီးေနတဲ့ အႏုပညာလက္ရာတိုင္းကို ကိုယ္က အဦးဆံုးခံစားခြင့္ရတတ္တာကိုလည္း ကိုယ္က ၾကည္ႏူးေနရတာပါ။ သူဟာ အႏုပညာသမားပီပီ အခ်ိန္တိုင္း ဖန္တီးမႈေတြအတြက္ ရင္ထဲဦးေႏွာက္ထဲမွာ အၿမဲတမ္းလႈပ္ရွားေနရတတ္တာမို႔ သူ႔ေဘးမွာ ကိုယ္ရွိေနတာကို တစ္ခါတစ္ခါ ေမ့ေလ်ာ့ေနတယ္လို႔ ကိုယ္က အလိုုမက်စြာ ခံစားမိတတ္တဲ့အခါ တိုင္း အခုလို ကိုယ္က စကားတြတ္ထိုးတတ္ပါတယ္။
“ ေမာင္…. မီးေလးကို ခ်စ္လားဟင္”
မ်က္လံုးကေလးပင့္ၿပီး သူ႔ပုခံုးေပၚမွီႏြဲ႕ရင္း ေမးလိုက္တဲ့အခါ သူက….
“ခ်စ္တာေပါ့” လို႔ အစဥ္ျပန္ေျဖေလ့ရွိတယ္ေလ။
တစ္ခါတေလေတာ့ ကိုယ္က ဒီအေျဖေလးေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္ႏိုင္ေသးဘဲ သူ႔ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး မူႏြဲ႕စိတ္ေကာက္ျပတဲ့အခါတိုင္း သူက ကပ်ာကသီနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ကို အစြမ္းကုန္ႏွစ္သိမ့္တဲ့အေနနဲ႔ သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကို စကားလံုးအျဖစ္နဲ႔ သြန္ခ်ျပတတ္ပါေသးတယ္။ ဒီလိုအခါမွာေတာ့ ကိုယ္ကသူ႔ ကို ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အၿပံဳးေလးနဲ႔ တုံ႕ျပန္တတ္တယ္။ ဒါဆို သူကလည္း အၿပံဳးတစ္ခု ကိုယ့္ကို တံု႕ျပန္ေနတာ ပါပဲ။
အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြတိုင္း မျဖစ္မေနႀကံဳေတြ႕ခံစားရတဲ့ ဘ၀အေမာေတြ ခံစားခ်က္ေတြ နားလည္မႈလြဲတာေတြ ကေတာ့ ကိုယ္တို႔ၾကားမွာလည္း အမ်ားနည္းတူ ရွိတာပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ဘ၀မွာေတာ့ သူဟာ ေပါက္ကြဲလြယ္ ေဒါသထြက္လြယ္ၿပီး ဇနီးမယားကို အလုပ္ကျပန္လာတိုင္း အားလပ္ခ်ိန္တိုင္း ယမကာေလးတျမျမနဲ႔ အျပစ္ရွာတတ္ ယစ္တတ္သူမဟုတ္တဲ့အျပင္ တျခားဇယားလည္းမရွိတာမို႔ သူ႔ရဲ႕အားလပ္ခ်ိန္အားလံုးကို ကိုယ္က အပိုင္စားရထားတာဟာလည္း ကိုယ္ဂုဏ္ယူမိတဲ့အခ်က္တစ္ခုပါပဲ။ ကိုယ့္အနား သူရွိေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္း သူ႔ရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႕သင္းသင္းထဲမွာ ဘာအေရာအေႏွာမွမပါဘဲ သဘာ၀ကိုယ္သင္းနံ႕ေလးကိုပဲ ကိုယ္က ထာ၀စဥ္ရွဴရႈိက္ခြင့္ ရခဲ့တာေလ။
ဒီလိုေျဖာင့္ျဖဴးေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကာလေလးကို ကိုယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ထာ၀ရသက္ဆံုးတိုင္ျဖတ္သန္းဖို႔ရာ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ထားတာခ်င္းလည္း ကိုယ္ေရာသူပါ အတူတူပါပဲ။ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ဘ၀အေဖာ္ျဖစ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ ဘ၀ကို ကိုယ္က နားလည္ႏွစ္သိမ့္မႈအျပည့္အ၀ေပးရင္း ကိုယ့္ကိုလည္း သူက အျပန္အလွန္ထပ္တူက်တဲ့ နားလည္မႈေပးဆပ္မႈမ်ားစြာနဲ႔ အျပန္အလွန္ေဖးမကူညီရင္း ဘ၀ရဲ႕တိုးတိုးေဖာ္အျဖစ္ သက္ဆံုးတိုင္ျဖတ္သန္း မယ္ဆိုတဲ့ အသိေတြရွိေနတာ ကိုယ္ေရာ သူပါ အျပန္အလွန္ခံစားသိရွိေနၾကတာ အဆန္းတၾကယ္ျဖစ္ရပ္တခု အျဖစ္ ကိုယ္က ၾကည္ႏူးေနမိတာေလ။
ဒီသံုးႏွစ္တာကာလမွာ ကိုယ္နဲ႔သူ႔အၾကား အျပန္အလွန္ခံစားနားလည္ေပးဆပ္မႈေတြအျပင္ ဘ၀ရဲ႕စိန္ေခၚမႈေတြ ကိုလည္း သူက ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပမာ ကိုယ္က ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပမာ လွပတဲ့ေရးျခယ္မႈေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ျဖစ္ေနၾက တာေလ။
တစ္ရံတခါ က်ဥ္းၾကပ္တဲ့စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မ်ားစြာကိုလည္း ကိုယ္က သူ႔ကို ပြင့္လင္းစြာေပါက္ကြဲျဖစ္တိုင္း သူ႔ဘက္က ဂရုတစိုက္ ႏွစ္သိမ့္ေျဖရွင္းတတ္တဲ့ စရိုက္ကလည္း ကိုယ့္အတြက္ သူ႔အေပၚအခ်စ္ေတြ တိုးတိုးလာေစေအာင္ ဆြဲေဆာင္တတ္တယ္ေလ။ အဓိကကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔သူရဲ႕ ဘ၀အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြဟာ အျပန္အလွန္ထပ္တူက်ေနတုန္းဆိုတာ အေသခ်ာပါပဲ။
ဘယ္ေလာက္ပဲ ကိုယ့္ဘက္က ေပးဆပ္ခ်င္ေနေပမယ့္ ခံစားရယူလိုသူက အဆင္သင့္မျဖစ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒီခံစားခ်က္က အခ်စ္လို႔ေခၚဆိုထိုက္တယ္လို႔ေတာ့ ကိုယ္မယူဆပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္လိုပံုသ႑ာန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ခံစားရယူလိုသူဘက္က အဆင္သင့္စြာ လက္ခံခံစားႏိုင္တဲ့အျပင္ ထပ္တူက်တဲ့အခ်စ္ေတြကိုလည္း ျပန္လည္ေပးဆပ္မႈရွိပါမွ အခ်စ္မည္မယ္လို႔ ကိုယ္ယူဆထားလို႔ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ေတြကို သူက အဆင္သင့္စြာ လိုလိုလားလားရယူခံစားေနတဲ့အျပင္ သူကလည္း ကိုယ့္အတြက္ ထပ္တူက်တဲ့အခ်စ္ေတြ ျပန္လည္ေပးဆပ္ေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ အခ်စ္ရယ္ သူရယ္ ကိုယ္ရယ္ ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေ၀းကြာသြားေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ခံစားသိရွိလိုက္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဟာ သူ႔ရဲ႕လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေရွ႕လမ္းခရီးအတြက္ အားအင္ေတြျဖစ္ဖို႔ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ႔လြန္းလွတဲ့ ကိုယ္တို႔အခ်စ္ေတြ ပိုမိုရွင္သန္ လာေအာင္ လာမယ့္ကိုယ္တို႔အမွတ္တရေန႔ေလးမွာ ကဗ်ာဆန္တဲ့ဖန္တီးမႈေလးေတြနဲ႔ အျပန္ အလွန္ေႏြးေထြး စြာ နားလည္မႈနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္မႈေရစင္ေတြ သြန္းေလာင္းမယ္လို႔ စိတ္ကူးရည္ရြယ္ရင္း….. ကမၻာေပၚက အခ်စ္နဲ႔ေနထိုင္သူ လူသားတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေလးေတာင္း လိုက္မိ ပါေတာ့တယ္…..
ခ်စ္ျခင္းအမွတ္တရ….
Friday, July 8, 2011
အျပင္
မိုးျပာျပာ ကႏၱာရထဲ
ပင္လယ္ဖ်ံတေကာင္
ငါးရွာေနတယ္....
ေငြစႏၵာ ငပုပ္ဖမ္းေတာ့
နက္နက္နဲနဲ အေမွာင္က
တေလာကလံုးမွာ ေတာက္ပလာ....
ရင္မွာနႏၳိ
ဗလာအတိၿပီးတဲ့ ေရႊအိုေရာင္
ပလက္တီနမ္အိပ္မက္ေတြလည္း
စိန္စီထားတဲ့ ရတီကိုက္
အိပ္ဖန္ေဆာင္မွာ
ေန႔ကဗ်ာကို
အတၱခံစား ကေလာင္ေလးတလက္နဲ႔
အေရာင္အေသြးက မဖက္တဖက္....
သူသူ ငါငါ
ေႏြးေထြးေနတဲ့ အာယုေတြတိုင္းဆီမွာ
အနႏၱေတြ အေမွာင္ဖံုး
အမွားပါတဲ့
တဏွာေတြနဲ႔
ခပ္ယွက္ယွက္ ၿပံဳးလိုက္ေတာ့
သိကၡာဆိုတာ
ဟိုး စၾကၤာဝဠာရဲ႕ အေဝးမွာ
အလင္းႏွစ္ သန္းတစ္ရာတိုင္း
အနမ္းကမၻာေတြ
ဆင့္ကာဆင့္ကာျဖစ္မယ္ဆိုရင္
နင္နဲ႔ငါဟာ
အဲဒီကမၻာရဲ႕အျပင္....
Sunday, May 8, 2011
အေဝးဆံုးက ေႏြးေထြးတဲ့လက္အစံုအတြက္
မိုးျမင့္ေကာင္းကင္ထက္ဆီက
တိမ္တိုက္ေတြကိုၾကည့္ရင္း
ငါ တစံုတရာ ေတြးဖူးခဲ့တယ္...
ငါ့ကို သိုင္းဖက္ထားတဲ့ ရင္ခြင္တစံုကိုလည္း
ေမာ္ၾကည့္ရင္း
မိုးေပၚက တစံုတရာကို အရယူေပးဖို႔
ေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးေသးတယ္...
ေျမျပင္ထက္က
ခလုတ္ကသင္းေတြကို နင္းျဖတ္မိတိုင္းလည္း
ငါ့ေဘးမွာ အၿမဲလိုလို အေဖာ္ျပဳေပးေနတတ္တဲ့
လက္တစံုကို အားကိုးတႀကီး
ဆုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးတယ္...
ဒီလိုဒီလိုနဲ႔
ငါအရြယ္ေရာက္ ကိုယ္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ေတာ့
ငါ့ဘဝအတြက္ အလိုအပ္ဆံုးဆိုတဲ့အရာကို
ငါဆံုစည္းခြင့္ရခဲ့ေလေတာ့
ငါ့ေဘးက မ်က္ဝန္းတစံုကို
အားကိုးတႀကီး ဖြင့္ဟတိုင္ပင္ခဲ့ဖူးတယ္...
မ်က္ရည္ေတြၾကားက
ခြင့္ျပဳတယ္ဆိုတဲ့ အသံတိတ္စကားတခြန္း
တင္းတင္းေစ့ထားတဲ့
ႏႈတ္ခမ္းတစံုၾကားက
ထြက္က်လာခဲ့တယ္လို႔
ငါ့စိတ္ထဲ အလိုလိုသိခြင့္ရခဲ့ဖူးတယ္...
အဲဒီေနာက္..
အဲဒီေနာက္မွာ..
ငါဟာ သန္စြမ္းတဲ့ ရႊန္းလဲ့ေဖာ္ေရြတဲ့
ခိုင္ၿမဲတဲ့လက္တစံုကို ေျပာင္းလဲ ဆုပ္ကိုင္ခဲ့ေတာ့တယ္...
အခုခ်ိန္ထိ...
ခုခ်ိန္ထိေပါ့...
ငါဟာ အဲဒီလက္အစံုရဲ႕ ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႔အတူ
တခ်ိန္က အခ်ိန္တိုင္း ဆုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့
ႏူးညံ့တဲ့လက္အစံုရဲ႕အေဝးမွာ
ျမတ္ႏုိးမႈထပ္တူက်တဲ့
ငါ့ရဲ႕ အေသြးသားထပ္တူက်ခဲ့တဲ့ လက္အစံုလို
ေႏြးေထြးမႈေတြေပးတတ္တဲ့ ဒီလက္အစံုကို
ၾကည္ႏူးစြာတြဲဆုပ္ရင္း
က်န္ရွိတဲ့ဘဝခရီးလမ္းကို ဟန္ပါပါျဖတ္သန္းေနခဲ့တယ္....
အေဝးက လက္အစံုကေတာ့
ငါ့အတြက္
ဘုရားမွာ တစံုတရာေတာင္းဆုေျခြေနေလရဲ႕...
ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္ဝန္းမွာေတာ့
မ်က္ရည္စတခ်ိဳ႕ ရစ္သီေနမယ္ဆိုတာ
ငါ အလိုလို ခံစားေနရတယ္....
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
သူနဲ႔ငါဟာ
နီးနီးေလးပါ....
(အေမေန႔အမွတ္တရ)
Wednesday, April 13, 2011
Monday, February 14, 2011
Our Happy Valentines' Day 2011
ကၽြန္မရဲ႕ ေမာင့္အတြက္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ လက္ေဆာင္
ေမာင္ဖန္တီးေပးတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ရဲ႕ လက္ေဆာင္
Tuesday, January 4, 2011
Subscribe to:
Posts (Atom)